٭ این سیگار هم واسه خودش پروژه ای بود تو زندگی ما. اولش که خب به نظرم چیز خیلی اَخ و بدی میومد و هر کی می کشید چه دختر چه پسر به نظرم خیلی آدم مزخرف و ناجوری بود. و خب دخترش اَخ تر پسرش کمتر اَخ تر!!

بعد من تو وبلاگ خورشید خانوم میخوندم که سیگار می کشه. بعد همین شد که سعی کردم فکر کنم اونقدرام بد نیست و کم کم یکم اوضاع بهتر شد! بعد دیدم اصلاً انگار مد شده که همه دخترا از لذت سیگار در وقت ناراحتی و یا بعد از یه ناهار جانانه حرف بزنن و اینکه چقدر این کار روتین هستش! و کم کم این فکر به ذهنم رسید که چرا من انقدر از نرم جامعه دورم و کم کم تر این هوس به منم سرایت کرد که سیگار رو تجربه کنم. البته اعتراف می کنم من بیشتر دوست دارم قلیون رو امتحان کنم تا سیگار اما خب هنوز موقعیت جور نشده. والبته تا من هوس کردم واسه خانوم ها ممنوع شد.

چند روز پیش بعد از مدتها یکی از دوستام رو دیدم. بعد از ناهار داشتیم از یه جا رد میشدیم که من دست یه آقاهه سیگار دیدم و حس کردم بعد ناهار میچسبه و این رو دقیقاً به اون هم گفتم. با توجه به اینکه من خودم چهار پنج سال پیش چقدر به خاطر سیگار کشیدنش ازش شاکی بودم و با دوستم دوتایی اونقدر بهش گیر داده بودیم تا قول داده بود دیگه نکشه دیدن اون شاخ ها رو سرش اصلاً دور از ذهن نبود.
چند بار پرسید تو مطمئنی یا میخوای منو امتحان کنی؟ منم کامل براش توضیح دادم که این موضوع خیلی تازگی برام جالب شده و اگه تجربه اش نکنم حس می کنم خیلی آدم نا متمدنی هستم و پس میوفتم و یهو خدای نکرده بچه ام میوفته و اینا، و اگه با من نیاد سیگار کشی میرم معتاد میشم.
خلاصه تهدید آخری مفید فایده افتاد و حسابی از من قول گرفت که این بار اول و آخرم باشه و این نشه که چهار روز دیگه که منو دید با یه معتاد عملی بد بخت رو برو بشه و اینا، و رفت دوتا وینستون خرید و اومد.

اما غلط نکنم اونم از خداش بودبعد سه چهار سال یه پک بزنه.
ولی هیچ چیز خاصی نبود. من فکر میکردم حالا چقدر باحال باشه و یه چیز عجیب غریبیه و اینا اما خیلی الکی بود. فقط تلاش های من برای اینکه بتونم یه کم دود از دهنم بدم بیرون مثکه خیلی خنده دار بود و البته یه نیمچه خفگی هم داشتیم که خیلی ناجوانمردانه خودش من رو به این سمت راهنمایی کرد. منم که ساده!!

خلاصه که باید برم سراغ پروژه قلیون. سیگار که شدیداً نا امید کننده بود.



نوشته شده در ساعت 1:11 AM