٭ بعد از پيمودن يك مسير سخت، ايستاده اي تنها
با باد در موهاي نرمت
و اشك در چشماني خيس..

به طوفان پشت سر مي نگري و سكوت روبرو...

اگر پايت لرزيد چه؟اگر نلرزيد چه؟

كاش نلرزد. واي نه، كاش بلرزد!

*
راستي! گفته بودم تنهايي را دوست تر مي دارم؟



نوشته شده در ساعت 12:35 PM